Jak pomóc dziecku w przedszkolnej adaptacji? 12 porad psychologicznych
Jak pomóc dziecku w przedszkolnej adaptacji? 12 porad psychologicznych

Jak pomóc dziecku w przedszkolnej adaptacji? 12 porad psychologicznych

Twoje dziecko pierwszy raz idzie do przedszkola. Martwisz się, bo jeszcze nie umie komunikować wszystkich swoich potrzeb, nie potrafi samodzielnie skorzystać z toalety, rozebrać się czy ubrać. Zastanawiasz się, jak będzie się zgadzać z innymi dziećmi i czy przedszkolanki znajdą z nim wspólny język.

Faktem jest, że maluch może mieć pewne trudności z adaptacją, czyli z dostosowaniem się do nowych warunków. Dotąd opiekowali się nim rodzice, teraz będą to robić panie, których jeszcze nie zna. W domu było jedynym albo jednym z niewielu dzieci, teraz przebywać będzie w grupie 30-osobowej. Wcześniej mogło liczyć na pełnię uwagi, teraz trzeba nauczyć się nią dzielić. W domu ma wiele rzeczy swoich, w przedszkolu większość zabawek jest wspólnych.

Przed dzieckiem staną jeszcze inne wyzwania. Zrozumienie i zaakceptowanie tego, że rodzice zostawiają je na kilka godzin, nie na zawsze. Że opiekunki także są w stanie zapewnić mu bezpieczeństwo. Że takie podstawowe czynności, jak jedzenie albo załatwianie potrzeb fizjologicznych wymagają od niego większej samodzielności.

Przygotowanie przedszkolne jest wspaniałą motywacją do tego, by maluch lepiej rozwijał się pod względem intelektualnym, emocjonalnym i społecznym.

Sprawdź więc, co możesz zrobić jako rodzic, aby Twoje dziecko szybko i sprawnie zaadaptowało się w przedszkolu.

  1. Oswajaj dziecko ze swoją nieobecnością. Zostaw je na kilka godzin u babci lub innej bliskiej osoby, z którą będzie bezpieczne.
  2. Pokaż dziecku swoje pozytywne nastawienie do przedszkola. Opowiadaj o tym, jak fajnie tam będzie, ilu pozna tam nowych przyjaciół, zabaw i zabawek. Niech maluch nie czuje, że się o niego martwisz.
  3. Wspólnie wybierzcie i wcześniej przygotujcie przedmioty z przedszkolnej listy. Zadbaj, aby wygodnie się je zakładało (np. niech kapcie będą bez sznurówek). Ułatwi to maluchowi start w samodzielność.
  4. Opowiadaj dziecku o tym, jak wygląda poranne szykowanie się do przedszkola. Gdy przyjdzie ten pierwszy dzień dziecko będzie czuło się doinformowane i gotowe.
  5. Przygotujcie maskotkę, z którą maluch będzie wychodził z domu i z nią zostawał w przedszkolu.
  6. Na miejscu czule, ale szybko pożegnaj się z dzieckiem. Wyjdź, nawet jeśli płacze. Rozstanie jest nieuniknione, więc nie ma co przedłużać smutku i łez. Gdy straci Cię z oczu, zacznie sobie radzić.
  7. Obiecaj mu, że przyjdziesz o określonej porze (po spaniu, po obiadku) i dotrzymaj słowa.
  8. W pierwszych dniach zostaw dziecko w przedszkolu krócej, np. 2-3 godziny i stopniowo ten czas wydłużaj.
  9. Jeśli masz taką możliwość, to nie zaczynajcie edukacji przedszkolnej już od 1 września. Pierwsze dni to zwykle najtrudniejszy okres dla maluchów. Rozżalenie innych z powodu rozstania z mamą może udzielić się także Twojemu dziecku.
  10. Chwal dziecko za wszystkie objawy samodzielności, a od czasu do czasu nagradzaj ją jakimś drobiazgiem – małą zabawką albo lodami.
  11. W dni wolne od przedszkolnych zajęć spędzajcie dużo czasu razem. Szczególnie ważne jest to na początku, w okresie adaptacyjnym.
  12. Gdy w kolejnych dniach dziecko nie chce iść do przedszkola, delikatnie wyjaśnij mu, że wychodzisz do pracy i nie będzie miał kto z nim zostać w domu. Bądź konsekwentna. Jeśli zdecydujesz się na pozostawienie dziecka w domu bez konkretnej przyczyny pamiętaj, że następnego dnia może być jeszcze trudniej z opuszczeniem domu.

Czego robić nie wolno:

  1. Mówić przy dziecku o swoich obawach związanych z jego pójściem do przedszkola,
  2. Straszyć dziecko przedszkolem („Uspokój się, bo pójdziesz do przedszkola!”),
  3. Zostawić dziecka w przedszkolu bez wcześniejszego przygotowania go na kilkugodzinne rozstanie,
  4. Znikać po cichu i bez pożegnania, gdy dziecko się odwróci,
  5. Po pożegnaniu z dzieckiem wracać do sali, żeby upewnić się czy wszystko w porządku,
  6. Pozostawiać w przedszkolu dziecko chore, przeziębione. Szanujmy inne dzieci i nie zarażajmy ich. Poza tym objawy choroby, takie jak męczenie się, rozdrażnienie, mogą powodować narastanie niechęci do przedszkola,
  7. Zostawiać dziecka na dłużej niż 7 godzin w pierwszych tygodniach adaptacji,
  8. Krzyczeć na dziecko albo śmiać się z niego, gdy zdarzy się mu w przedszkolu upaćkać jedzeniem albo nie zdążyć na nocnik,
  9. Porównywać do bardziej samodzielnych, spokojnych albo pogodnych rówieśników („Zobacz, Ania nie płacze, a Ty?”). To je zawstydza i upokarza, a nie motywuje.

Wszystkim przedszkolakom życzymy fantastycznej zabawy i nauki w przedszkolu, a rodzicom wspaniałych opiekunów dla ich pociech.

About The Author

Related posts

Leave a Reply

Skip to content