„Kolory” Agaty Świętoń to płyta zawierająca 12 piosenek dla dzieci. Za jej najkrótszą recenzję niech posłuży stwierdzenie, że dwoje moich przedszkolaków wysłuchało jej w ciągu ostatnich dni ponad 20 razy, a ja wciąż nie mam ochoty ich przed tym powstrzymywać.
W dzisiejszych czasach muzykę dla najmłodszych najłatwiej znaleźć w Internecie. Niestety, zdecydowana większość tego, co tam gra, to bezwartościowy kicz. Znane melodie przyjmują aranżacje wahające się między płaskim nudziarstwem a agresywnym, prymitywnym disco. Wokale są często tak przetworzone, że można się zastanawiać, czy to nie śpiew elektronicznego generatora mowy. Słuchałem tego nieraz z uczuciem autentycznej niechęci do autorów, którzy rujnują gust już najmłodszych słuchaczy.
W Agacie Świętoń, która nie tylko śpiewa, ale jest też skomponowała i napisała teksty wszystkich utworów na płycie, znalazłem osobę, która potraktowała dzieci poważnie.
Tytuł jej płyty to nie metafora. Słowa każdego z utworów opowiadają o którymś z kolorów. Posłuchamy więc piosenek o niebieskich zagadkach, przygodach brązowego niedźwiedzia albo pomarańczowym, jesiennym świecie. Świętoń opowiada sympatyczne historie, które zarazem coś zostawiają w głowie dziecka – choćby pytania, dlaczego czerwona kapusta jest fioletowa albo czy czarny to faktycznie taki poważny kolor.
Melodie mają w sobie przebojowość, która należy odróżnić od zdolności do brutalnego wkręcenia się w ucho. Są na tyle skomplikowane, żeby rozwijać gust dzieciaków i na tyle proste, żeby mogły je zaśpiewać bez strasznego fałszowania. A śpiewać się da, bo na płycie znajdziemy też przygotowane pod domowe karaoke melodie bez słów.
„Kolory” nie wskoczą natychmiast na półkę z legendarnymi piosenkami dla dzieci, by stanąć obok płyt Fasolek albo Majki Jeżowskiej, ale z czystym sumieniem proponuję, by dać im szansę. Moje dzieci przyznają mi rację.
Agata Świętoń, „Kolory”
Wood and Mood, 2017
