Opowieści babci i dziadka, czyli historie rodzinne dla wnuków
Opowieści babci i dziadka, czyli historie rodzinne dla wnuków

Opowieści babci i dziadka, czyli historie rodzinne dla wnuków

Na rynku nie brakuje wydawnictw podobnych do pamiętników, które pomagają rodzicom dokumentować rozwój ich dzieci. Można je wypełniać rysunkami, zdjęciami i tekstami przypominającymi o ważnych wydarzeniach i ludziach z życia malucha. Grupa Wydawnicza Foksal proponuje książki, które odwracają ten schemat – ich bohaterem stają się babcie i dziadkowie. Pytania zadają dzieci.

„Opowieści babci” (lub dziadka) mają podtytuł „Historie rodzinne dla wnuków” i pomyślane są chyba przede wszystkim jako pretekst do tego, by dzieci w każdym wieku lepiej poznały swoich przodków. Zaczyna się standardowo – trzeba uzupełnić dane osobowe bohatera lub bohaterki oraz jego (jej) drzewo genealogiczne. Później zaczynamy zagłębiać się w ciekawe historie. Dziadek lub babcia teraz opowiedzą o swoich rodzicach i dziadkach, o związanych z nimi wspomnieniach, o swoim życiu. Jaki miała charakter Twoja babcia? Czego nauczył Cię tata? Gdzie wychowali się Twoi rodzice? Jak wyglądała Twoja szkoła? Jak wyglądał Twój ślub? Jakiej muzyki słuchałeś? Dziesiątki takich pytań.

Te pytania stawiają całkiem spore wymagania odpowiadającym. Każą odszukiwać dawne wspomnienia i raz jeszcze przeżywać przygasłe emocje. Mogą uświadomić starszej osobie, że sama niezbyt wiele wie o swoich bliskich. Mogą sprowokować do przywołania trudnych spraw, ale też dają szansę, by przekazać dzieciom mądre nauki i rady.

Oba wydawnictwa mogą okazać się fenomenalnym sposobem na zacieśnianie więzów między  babciami, dziadkami i ich wnukami. Pozwolą rozpocząć fascynujące rozmowy, które często odkłada się na jutro tak długo, aż staje się za późno. Stawiają jednak warunek: Starsi bohaterowie musza być gotowi do podjęcia sporego wysiłku. Wypełnienie opisywanych pamiętników będzie wymagało wiele czasu i równie dużo autorefleksji. To chyba dobrze, bo przecież nie chodzi o to, by w jedno popołudnie odpowiedzieć na wszystkie pytania. To materiał na mnóstwo bliskich spotkań.

I niech nikt się nie zastanawia, czy te opowieści będą ciekawe dla dzieci. Będą, wiem z doświadczenia. Młodzież ignoruje historie starszych, gdy służą one tylko krytykowaniu współczesnego stylu życia. Chyba wszyscy nienawidzili tego marudzenia wapniaków, gdy byli nastolatkami. Potem dorośliśmy i niektórzy z nas sami stosują tę metodę, denerwując się, że nie działa. Wypełnianie „Opowieści dziadka” i „Opowieści babci” na pewno może być wspaniałą, wspólną przygodą.

About The Author

Psycholog poznawczy i edukacyjny. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. Szczególnie zainteresowany procesami przetwarzania informacji przez człowieka. Prywatnie fan podróży oraz odkrywania nowych rzeczy w muzyce i literaturze.

Related posts

Leave a Reply

Skip to content