W jednym z poprzednich artykułów znalazły się przeciwstawne opisy zaburzeń integracji sensorycznej. Z jednej strony mamy dziecko które nie lubi się myć i obcinać paznokci, źle reaguje na głośne miejsca, unika placów zabaw i kontaktu z rówieśnikami. Z drugiej strony stoi maluch, który poszukuje intensywnych bodźców, nie usiedzi w miejscu, uderza rękami o różne powierzchnie, wpatruje się w słońce, wydaje z siebie dużą ilość dźwięków itd. Jak to możliwe, że to samo zaburzenie ma zupełnie odmienne objawy?
To dlatego, że istnieje kilku typów zaburzeń integracji sensorycznej. Różnorodność symptomów pozwala terapeutom dokładniej ocenić stan dziecka i postawić precyzyjną diagnozę.
Zaburzenia SI dzielą się na zaburzenia modulacji sensorycznej (związane z nieprawidłowym reagowaniem na bodźce), zaburzenia ruchowe na bazie sensorycznej (nieprawidłowe poruszanie się spowodowane niewłaściwym odbiorem bodźców) oraz zaburzenia różnicowania sensorycznego (trudności ze wskazaniem, czy dwa bodźce są takie same, czy różne). Mogą się one dzielić na dalsze podtypy. W kolejnych artykułach z tego cyklu znajdziesz bardziej szczegółowy opis poszczególnych typów zaburzeń SI.
